ROK

O tym, że Rafał Lewandowski jest pianistą-wirtuozem, a przy tym świetnym akompaniatorem, festiwalowa publiczność w Drozdowie, Łomży i wielu innych miejscowościach wie od dawna. W tym roku też kilkakrotnie potwierdził swój kunszt, choćby podczas inauguracji czy piątkowego koncertu w ratuszu, jednak w sobotni wieczór w drozdowskim kościele zaprezentował się również w innej roli. Oczywiście w czasie koncertu Towarzystwo przyjaźni męża z żoną błyszczał też jako solista, choćby w walcach czy fantazji Chopina, jednak bardziej skupił się na grze zespołowej, akompaniamencie i prowadzeniu koncertu. Dzięki temu usunięciu się w cień ojca rodziny, okazję do popisania się swymi umiejętnościami zyskała więc również Marta Lewandowska, wykonująca z towarzyszeniem fortepianu utwory Jana Sebastiana Bacha oraz Łabędzia ze słynnego Karnawału zwierząt Camille Saint-Saënsa, ale przede wszystkim zdolne pociechy obojga muzyków. Zofia, 18-letnia uczennica liceum muzycznego, zaczęła z tatą od Recitativo e arioso wywodzącego się z Drozdowa wybitnego kompozytora Witolda Lutosławskiego, solo zagrała zaś Sarabandę Bacha. 
– Moje skrzypce są po pradziadku i widać jak wędrowały po rodzinie – mówi Zofia Lewandowska. – Mamy dosyć pianistów w rodzinie, wybrałam więc skrzypce, bo jest to dla mnie ciekawszy sposób wyrażania się, mam wtedy lepszy kontakt z instrumentem. 
– Mój dziadek Edwin Lewandowski był, jak to dzisiaj się mówi, klezmerem i grał przed wojną muzykę rozrywkową w bydgoskich lokalach nad Brdą – dodaje Rafał Lewandowski. – Hobbystycznie budował też skrzypce i jedne z nich ma również Zosia, akurat nie te, na których dzisiaj grała. Instrument więc był w rodzinie i jego wybór został podyktowany stanem posiadania.
Nikogo nie dziwi też, że w ślady ojca poszedł syn Franciszek, grający od szóstego roku życia. 
– To już taka tradycja w naszej rodzinie, bo już pradziadek grał, tata też mnie zachęcił – mówi Franciszek Lewandowski. – Najpierw on mnie uczył, później pani Magdalena Boniecka, aż zacząłem jeździć na konkursy. Debiutowałem na międzynarodowym konkursie Jana Sebastiana Bacha i zdobyłem pierwszą nagrodę, co zachęciło mnie do jeszcze bardziej wytężonej pracy.
– Kilka miesięcy temu we Włocławku Franek dostał pierwsze miejsce na ogólnopolskim przeglądzie wszystkich uczniów fortepianu i Grand Prix wszystkich grup wiekowych, od 7 do 16 roku życia – dodaje Rafał Lewandowski. – Nas to szczególnie cieszy z tego względu, że uczy się w naszej prywatnej szkole muzycznej Concertino w Gdyni, a pokonał bardzo zdolnych uczniów z wielu szkół państwowych!
Franciszek już Walcem Des-dur Chopina oczarował słuchaczy, równie błyskotliwie zagrał też wirtuozowską Tarantellę Maurycego Moszkowskiego oraz jazzującą Hiszpańską pomarańczę Grzegorza Miśkiewicza.
– Lubię jazz, jednak najbardziej cenię muzykę z XIX wieku – mówi Franciszek  Lewandowski. – Nie lubię za to muzyki dawniejszej, np. barokowej, ale wykonuję oczywiście czasami utwory Bacha czy innych kompozytorów z tego okresu. 
Równie porywająco zabrzmiały grane na cztery ręce przez ojca i syna W grocie króla gór Griega i Summertime,słynna kołysanka z opery Porgy & Bess Gershwina, następnie tata z córką zagrali Czardasza Montiego, a w trio muzycy wykonali słynne Tango Jalousie Jacoba Gade. Finałem koncertu był, rzecz jasna bisowany, wykonany przez cały rodzinny kwartet Marsz wojskowy Franciszka Schuberta.
– Szczycę się swoimi dziećmi i jestem dumna, że zaprezentowały się ze swojej najlepszej strony – mówi Marta Lewandowska. – Wspólne muzykowanie jest dla naszej rodziny bardzo fajną sprawą, bo kiedy dzieci mają już teraz tak duże umiejętności, możemy mieć naprawdę szeroki repertuar i stopniowo ćwiczymy kolejne utwory. Jest to też taki specyficzny język porozumienia w rodzinie, bo wszyscy gramy i rozumiemy pewne rzeczy, w tym ten codzienny trud muzyka. 

Wojciech Chamryk
Zdjęcia: Elżbieta Piasecka – Chamryk