ROK

Pierwsze notatki dotyczące powstania Domu Kultury sięgają 1947 roku, niestety zniszczona w 70% Łomża nie posiadała lokalu, w którym mogłaby się mieścić taka placówka. Dlatego też działalność Dom Kultury rozpoczął w 1953 roku. Wtedy właśnie powstała orkiestra dęta. Istniała do 1954 roku pod kierunkiem Jana Tuzinowskiego.
W 1954 roku pan Zbigniew Michalski powołał do życia zespół akordeonowy.
Kolejne lata to kolejne zespoły:
- Zespół wokalny "Rewelersi", instruktor Zbigniew Michalski,
- Żeński Zespół Wokalny, instruktor Janusz Bączek,
- Zespół baletowy, instruktor Izabela Rożnowska,
- Zespół Cygański, instruktor Wiesław Sokołowski /1969 - 1974/,
- Orkiestra dęta, instruktor Jan Boćniewicz /1973 - 1977/,
- Zespół baletowy, instruktor Wanda Bończa / 1974 - 1977/,
- Zespół teatralny, instruktorzy Andrzej Antos, Wiesław Sokołowski. Ten zespół istniał do 1989 roku przy zmieniającym się składzie instruktorskim. Z grupą teatralną pracowali też: Juliusz Świredo, Anna Latos, Małgorzata Sawicka.
W 1976 roku zamieszkali w Łomży dwaj panowie: Sław Jan Rekosz, Kazimierz Pawczyńki. W 1977 roku powołali do życia Zespół Pieśni i Tańca "Łomża". Zespół istnieje do dzisiaj.
Od 1953 roku do 1956 obowiązki dyrektora pełnił pan Włodzimierz Włodarski. W latach 1956 - 1964 funkcję tę pełnił pan Kazimierz Abucewicz, w latach 1964 - 1968 - pan Edward Stefanowicz. W roku 1968 stanowisko dyrektora Powiatowego Domu Kultury objęła pani Marianna Pierożyńska. Pełniła tę funkcję do 1991 roku czyli do przejścia na emeryturę. Pani Marianna pełniła funkcję dyrektora z dwuletnią przerwą w latach 1975 - 1976, wówczas dyrektorem był pan Ryszard Szymański.
Dom Kultury od początku istnienia skupiał wokół siebie ludzi w różnym wieku. gromadzili się tu ludzie młodsi i starsi. Instruktorzy kierowali propozycje do dzieci, młodzieży, ludzi w średnim wieku i ludzi dojrzałych.
Pierwsza notatka w kronikach Domu Kultury datowana jest 01.09.1969 roku. Pracę rozpoczęły wówczas:
- Zespół wokalno - muzyczny prowadzony przez Zbigniewa Michalskiego,
- Zespół plastyczny prowadzony przez Henryka Osickiego,
- Zespół fotograficzno - filmowy kierowany przez Tadeusza Dudę,
- Zespół taneczno - baletowy prowadzony przez Izabelę Rożnowską.
Ówczesny Nowy Rok to zapowiedź pracy zespołów, ale nie tylko. W dniu 14 września inaugurację zajęć na Powiatowym Uniwersytecie Kultury rozpoczęto spotkaniem z Witoldem Lutosławskim. Kronika jest bardzo bogata w notatki, życzenia, autografy. Pod datą 26 listopada 1969 roku odnajdziemy autografy artystów z zespołu ,,Czerwone Gitary'' z nieżyjącym już Krzysztofem Klenczonem.
Następna strona przynosi podziękowania za gościnność, atmosferę, życzenia
i dedykację : ,,Książka to rodzaj alkoholu, bo też idzie do głowy".
Magdalena Samozwaniec

Przeglądając stare karty kronik znajdziemy zdjęcia i własnoręczne podpisy wielu znakomitych gości. Są to: Hanka Bielicka, Lidia Kłobuszewska, Zbigniew Kurtycz, Mieczysław Wojnicki, Leonard Pietraszak, Janusz Gajos i wielu, wielu innych. Są też listy np. od Włodzimierza Sokorskiego, od Szymona Kobylińskiego. Ze starych fotografii patrzą na nas ludzie, których już nie ma wśród nas, a ciągle przecież ich pamiętamy, Łomża pamięta ich obecność. Wystarczy wspomnieć panią Helenę Czernek i panią Annę Latos.

Kroniki Powiatowego Domu Kultury przypominają Święta Kultury Staropolskiej, których początek sięga 1972 roku. Imprezy te były bogate w konferencje naukowe, wystawy, przedstawienia teatralne, konkursy recytatorskie czy wreszcie barwne, kolorowe korowody. Za ich organizację dyrekcja i pracownicy otrzymywali gratulacje
i podziękowania nie tylko z Łomży, także z Krakowa, Warszawy, Bydgoszczy z tych wszystkich większych i mniejszych miast, których przedstawiciele, choćby jeden raz gościli w Łomży podczas tego Święta.

Czasy Powiatowego Domu Kultury dobiegły końca z chwilą, kiedy Łomża została stolicą województwa czyli w 1976 roku. Wówczas Dom Kultury przekształcono w placówkę wojewódzką. Zmieniła się nazwa, ale nie zmieniły się formy pracy. Dom Kultury nadal opiekował się amatorskim ruchem artystycznym i nadal odbywały się zajęcia koła plastycznego, zespołu wokalnego, zespołu teatralnego a od 1990 roku – Zespołu Kultury Żywego Słowa.
Trwały zajęcia Zespołu Pieśni i Tańca ,,Łomża;, później także Klubu Tańca Towarzyskiego ,,AKAT;. Każdy kolejny rok działalności to również konkursy, przeglądy, festiwale, setki uczestników i setki oglądających. Oczywiście nadal bywali w Łomży zaproszeni goście ze spektaklami i koncertami. Bogatej w wydarzenia działalności sprzyjał fakt posiadania własnego budynku, przy ulicy Sadowej w Łomży. Niestety, nadszedł rok 1990 i przyniósł kolejna zmianę, tym razem bardzo niekorzystną. Wojewódzki Dom Kultury musiał opuścić budynek dotychczas zajmowany. Dzięki ówczesnemu wojewodzie łomżyńskiemu, panu Jerzemu Brzezińskiemu, placówka znalazła miejsce dla siebie w budynku Urzędu Wojewódzkiego. Niestety, ta zmiana spowodowała ograniczoną ilość pomieszczeń na działania plastyczne, muzyczne, recytatorskie, taneczne. I tak grupy taneczne korzystały z foyer Urzędu Wojewódzkiego, recytatorzy nadal spotykali się w budynku przy ulicy Sadowej korzystając z uprzejmości nowego właściciela, plastycy nieprofesjonalni salę wystawową, także salę na spotkania znaleźli w Klubie Garnizonowym dzięki życzliwości szefa Klubu, pana Ryszarda Matuszewskiego.
Rok 1992 przyniósł kolejną zmianę nazwy. Regionalny Ośrodek Kultury. Mimo bardzo trudnych warunków lokalowych działalność toczyła się swoim torem. Działo się dużo, wystarczy wspomnieć, że spektakle, przeglądy, wystawy i koncerty w 1994 roku obejrzało łącznie 37.310 osób, w konkursach organizowanych przez ROK uczestniczyło 3185 osób. Z pewnością wielkim sukcesem tamtego czasu były istniejące zespoły amatorskiego ruchu artystycznego. Działania te zawsze miały ogromny sens merytoryczny i wychowawczy.
Od 1991 roku funkcję dyrektora pełni Jarosław Cholewicki. Jego starania o stałą siedzibę dla Ośrodka Kultury zakończyły się sukcesem. Jesienią 1996 roku Regionalny Ośrodek Kultury zmienia lokum. Od tego czasu siedzibą staje się budynek przy ulicy Małachowskiego 4. Tak jest do dzisiaj.
Przy instytucji działają:
- Zespół Pieśni i Tańca "Łomża"
- Klub Tańca Towarzyskiego "AKAT"
- Kwartet Wokalny "Mezzoforte"
- Klub Plastyków Nieprofesjonalnych
- Zespół Muzyczny "Rodzeństwo Lewiarzy"
- Kapela Kurpiowska ROK.
Kluby, zespoły i grupy artystyczne funkcjonujące przy ROK skupiają łącznie ponad 300 osób.
Regionalny Ośrodek Kultury prowadzi także działalność o charakterze ponadlokalnym. Wśród wielu cyklicznych imprez, które organizuje, większość ma zasięg wojewódzki, a niektóre ogólnopolski.
Wymienić tu należy przede wszystkim Ogólnopolskie Dni Kultury Kurpiowskiej w Nowogrodzie, Ogólnopolskie Plenery Malarskie w Osowcu, Ogólnopolskie Turnieje Tańca Towarzyskiego, liczne ogólnopolskie konkursy plastyczne, Wojewódzki Przegląd Teatrów Wiejskich i Obrzędowych, Regionalny Przegląd Kapel, Śpiewaków i Gawędziarzy Ludowych, Festiwal Muzyczne Dni Drozdowo - Łomża, konkursy (m.in. Konkurs Sztuki Ludowej, Giełda Piosenki Dziecięcej, eliminacje Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego, Konkursu Recytatorskiego ,,Baje, bajki, bajeczki...", konkursu recytatorskiego dla przedszkolaków ,,O Złotą Różdżkę Dobrej Wróżki"), warsztaty i szkolenia.
Regionalny Ośrodek Kultury opieką merytoryczną obejmuje zespoły z terenu dawnego województwa łomżyńskiego: Zespoły Śpiewacze z Turośli i Lemana, z Nowogrodu - Kurpiowski Zespół Folklorystyczny, Zespół Śpiewaczy, Dziecięcy Zespół Ludowy, Teatr Obrzędowy, oraz ze Zbójnej - Kobiecy Zespół Śpiewaczy, Dziecięcy Zespół Śpiewaczy i Zespół Muzyczny "Co jest grane?". Edukacja plastyczna, muzyczna, wokalna, recytatorska, taneczna to bardzo ważne działania kierowane do młodych i bardzo młodych ludzi. Równie ważną działalnością jest upowszechnianie folkloru, kultury i sztuki ludowej. To działalność, która chroni od zapomnienia, przywraca szacunek i godność początkom naszej kultury, kultury szeroko rozumianej.Powiatowy Dom Kultury, później Wojewódzki Dom Kultury, obecnie Regionalny Ośrodek Kultury, to mimo zawirowań historycznych, mimo trudnej sytuacji finansowej bądź lokalowej, ciągle ta sama placówka, równie chętnie służąca mieszkańcom miasta, powiatu, regionu.