ROK

Stylowe wnętrze Restauracji Retro dopełniło charakteru koncertu, którego atmosfera była szczególnie serdeczna prze licznie przybyłą publiczność. Najstarsi wokaliści Studia ROK rozpoczęli koncert piosenką „Powróćmy jak za dawnych lat” wprowadzając słuchacza w świat dźwięków, melodii i kostiumów jakie towarzyszyły minionym czasom . Urozmaicony program piosenek z okresu międzywojennego wykonywali adepci sztuki wokalnej występując indywidualnie, a także zespołowo. Najmłodsze dzieciaki ze Studia ROK junior, zaśpiewały kołysankę Ludwika Starskiego z muzyką Henryka Warsa „Ach śpij kochanie”, którą niegdyś wykonywali Adolf Dymsza i Eugeniusz Bodo. Równie ciekawie i z charakterem zaprezentowali się nieco starsi koledzy wykonując temperamentnie piosenkę „Zimny drań”. Nie zabrakło też znanego przeboju Hanki Ordonówny „Miłość ci wszystko wybaczy”, który w bardzo zbliżonym stylu do lat 20 wykonała licealistka Paulina Porowska. Melomani muzyki okresu międzywojennego mogli wysłuchać i wspólnie nucić znane przeboje takie jak: Ach jak przyjemnie, Kiedy będziesz zakochany, Ada to nie wypada, Na pierwszy znak czy Ja się boję sama spać. Repertuar ten wypełniły też piosenki z nieco późniejszego okresu tworzone przez Jerzego Wasowskiego i Jeremiego Przyborę: W czasie deszczu, S.O.S, Herbatka czy O Romeo. Rewia kostiumowa, towarzyszące scenki aktorskie czy układy choreograficzne będące znaczną częścią koncertu uatrakcyjniły całość spektaklu „Powróćmy jak za dawnych lat” .Zbliżając się do finału koncertu, znaczące wystąpienie należało zdecydowanie do Damiana Śliwińskiego i jego koleżanek, który wcielił się w rolę kobiety śpiewając przebój„Sex appeal z filmu „Piętro wyżej” niegdyś wykonywanego przez Eugeniusza Bodo”.Energicznie reagująca publiczność oklaskiwała młodych wokalistów, którzy w finale zaśpiewali połączenie piosenek „Lata dwudzieste, lata trzydzieste” przechodząc do znanej kompozycji Marka Grechuty „Dni, których nie znamy”. Prowadząca koncert i przygotowująca dzieci i młodzież instruktor ROK Agnieszka Żemek-Pawczyńska, nawiązała do słów refrenu. „...Że ważne są dni, których nie znamy”, dziękując dzieciom, młodzieży za współpracę, rodzicom za zaangażowanie i wszystkim osobom pomagającym w tworzeniu koncertu, jednocześnie zapraszając na kolejne muzyczne programy.